»Und wann der Schnee staubt …

… und wann die Sunn’ scheint, dann hob’ i ollas Glück in mir vereint. I steh’ am Gipfel schau’ obe ins Tal. A jeder is glücklich, a jeder fühlt sich wohl und wü nur Schifoan, Schifoan, Schifoan, weil Schifoan is des leiwaundste, wos ma sich nur vurstelln kann.« (Wolfgang Ambros)